Interview met José en Serge over hun voorstelling: rouw, afscheid en het belang van verbinding
Wat inspireerde jullie om met de thema’s missen, rouw en afscheid nemen aan de slag te gaan in De Grootste Goochelshow (6+)?
José:
In de maatschappij draait alles vaak om het leven: “YOLO”, het idee om alles uit het leven te halen, te winnen, en de beste te zijn. Er is veel focus op succes en de vraag wie nummer één is. Maar de dood, dat is iets wat we als samenleving maar moeilijk onder ogen durven zien, terwijl het een heel normaal onderdeel van het leven is. Je kunt niet leven zonder dood, net zoals er geen dag is zonder nacht. En er zijn niet alleen maar winnaars in het leven – in elke wedstrijd kan er maar één echte winnaar zijn. In werkelijkheid verliezen we echter allemaal elke dag iets, of raken we iets kwijt.
Dat maakt het vreemd dat we zo weinig over afscheid nemen, rouw en verlies praten, zowel op school, thuis, of zelfs onder vrienden. Het zou veel normaler moeten zijn om die gesprekken te voeren en te begrijpen dat het oké is om iets te verliezen. Onze voorstelling hoopt een bijdrage te leveren aan het bevorderen van dat gesprek.
Kunnen jullie een moment uit het maakproces delen dat zo magisch is, dat het echt is bijgebleven?
Serge:
Voor mij was een magisch moment de realisatie dat ik met een van mijn beste vrienden op het toneel sta. We zijn iets aan het ontwikkelen wat ooit als een klein idee tussen ons begon. En nu werkt er een heel team van creatieve mensen aan dat idee, ieder met hun eigen expertise, om er iets moois van te maken. Het is bijzonder om te zien hoe iets zo kleins uitgroeit tot een groter project, waar we hopelijk honderden mensen mee kunnen raken.
José:
Voor mij was er ook zo’n moment toen we te horen kregen dat we goochelaars zouden worden. Als acteurs doe je alsof je iemand anders bent, maar toen kregen we daadwerkelijk de kans om een goocheltruc te leren. Het was fascinerend om te ontdekken hoe een truc werkt en het gevoel te hebben dat je iets weet wat anderen niet weten. Het was magisch, niet alleen omdat we het leerden, maar ook omdat we dit konden gebruiken om het publiek te verrassen – het werd een echt onderdeel van het spel.
Wat is het mooiste en het moeilijkste aan afscheid nemen? Hoe komt dat terug in de voorstelling?
Serge:
Voor mij is het mooiste aan afscheid nemen dat je tegelijkertijd een nieuw hoofdstuk kunt beginnen. Als je iets loslaat, geef je ruimte voor nieuwe ervaringen, nieuwe gevoelens. Het moeilijkste is dat je altijd het gevoel hebt dat je iets kwijt raakt. Maar juist dat “kwijt raken” maakt ruimte voor iets nieuws, iets dat de schoonheid van het afscheid weer in balans brengt.
In de voorstelling gaat het heel veel over de tijd: hoe die voorbijgaat, en hoe we vaak spijt hebben van dingen die we niet goed genoeg hebben benut. De tijd glipt door je vingers terwijl je erbij staat. Er is iets magisch, maar tegelijkertijd ook pijnlijk, aan het besef dat je geen afscheid hebt kunnen nemen van iets wat je belangrijk vond. De voorstelling reflecteert dit gevoel door middel van tijd, verandering en verlies.
Jullie hebben ervoor gekozen om samen te werken met het Bijlmer Parktheater voor deze voorstelling. Wat maakt deze samenwerking zo bijzonder, en waarom was dit het moment om de handen ineen te slaan?
Serge:
De samenwerking met het Bijlmer Parktheater voelt voor ons heel bijzonder omdat het theater zich in Zuidoost bevindt, een wijk met een enorme diversiteit aan culturen. Het is een plek waar veel kinderen met verschillende achtergronden wonen, wat betekent dat er allerlei verschillende manieren zijn om met verlies en afscheid om te gaan. Dit maakt het voor ons juist heel interessant. Het Bijlmer Parktheater biedt de kans om verschillende culturen en verhalen samen te brengen. En dat is precies wat we willen: die verschillende perspectieven samenbrengen in een gedeelde ervaring.
José:
Wat ik ook mooi vind aan de samenwerking is dat het de mogelijkheid biedt om met veel verschillende mensen te werken, allemaal met hun eigen expertise en visie. Iedereen geeft iets unieks aan het project – van kostuumontwerpers tot mensen die verantwoordelijk zijn voor licht en geluid. Daardoor wordt het materiaal steeds rijker en ontstaat er ruimte voor verrassingen. Het houdt ons scherp en zorgt voor een samenwerking die constant in beweging is.
Wij hebben er zin in! Wie mag deze voorstelling echt niet missen?
José:
De voorstelling is echt voor iedereen. Of je nu een kind bent, een volwassene, of een opa of oma – we willen een breed publiek aanspreken. Het is een stuk voor mensen die van vermaak houden, maar ook voor degenen die openstaan voor iets dieper. Het heeft een filosofische insteek en biedt genoeg stof om over na te denken, ook na de voorstelling. Wat het zo bijzonder maakt, is dat verschillende mensen verschillende dingen uit de voorstelling kunnen halen. En die diversiteit aan interpretaties is iets wat we graag met het publiek willen delen. Het biedt een kans om met elkaar in gesprek te gaan, ideeën en gevoelens uit te wisselen – dat is voor ons een belangrijk onderdeel van de ervaring.
Serge:
Ja, het is een voorstelling die uitnodigt tot reflectie. Je kunt het met je vrienden, je familie of collega’s delen en samen ontdekken wat het voor jou betekent. Het is een ervaring die je niet alleen in je eentje meemaakt, maar die je met anderen kunt beleven en waar je samen over kunt praten. En dat is precies wat we willen bereiken: verbinding.
José:
Inderdaad. We hopen dat mensen na de voorstelling naar huis gaan en met elkaar in gesprek gaan, ideeën delen, en misschien zelfs nieuwe inzichten krijgen over afscheid, verlies, en de tijd die we hebben.
Foto door Sanne Peper