Kerstavond op bureau Krommedijk, thuishaven van de Kinderpolitie. Hier scheiden brigadier Koen Verheul, keiharde hoofdagente Desiree Koppelstok en Bennie van Zomeren van de administratie de goede kinderen van de slechte. Onder het gloedvolle motto ‘Doe normaal!’ dient de jeugd zo snel mogelijk volwassen te worden. Als de agenten zingend rond de kerst-erwtensoep zitten, barst een sneeuwstorm los en klinkt verschrikkelijk babygehuil. Iedereen verstijft, alleen stagiaire Josje Fluitsma komt in actie. De deur vliegt open. Daar staat, met de vondeling in zijn armen, jeugdige topcrimineel Kevin Bolstra vermomd als Mystery Man.
Terwijl Bennie zich ontpopt tot zorgzame vader en Desiree in een zachtaardig meisje verandert, houdt Koen wanhopig vast aan functie en uniform. Niemand mag weten dat Kevin, die nepheld, zijn zoon is. Maar deze avond blijft niets bij het oude. Een zelfgekleide Vaderdag-asbak doet de hoop herleven dat het goed komt tussen hen. Een laatste noot uit het kerstboomtrompetje en het uniform maakt plaats voor heldenkostuum. Kinderchampagne en Glühwein komen uit de kast en de baby krijgt zijn naam: Mike van Zomeren. Klinkt heel normaal.
"Heldenbrigade gaat over uniformen en de hokjesgeest, over deze tijd waarin mensen het van groot belang vinden dat iets binnen de kaders past. Zo’n geüniformeerde borst vol insignes waar een baby tegenaan wordt gedrukt, dat moet pijn doen. Een uniform geeft een functie, maar wat is de functie van een kind?”
"Een komedie gaat altijd over de kleinheid van mensen. Dicht op de huid van het gewone leven, met zijn misverstanden en knulligheid. Het is een groot goed wanneer je kunt lachen om je eigen kleingeestigheid."
"Discriminatie, normen en waarden, regels en wetten, PVV en ‘doe normaal’, het komt allemaal voorbij. Niet met een opgeheven vingertje, maar in een sprankelende, soms slapstickachtige voorstelling waarin op het eind de goede krachten overwinnen. Met recht, zoals de ondertitel luidt: een komedie voor kinderen, politici en opvoeders."
"Liesbeth Coltof geeft de felle toon alle ruimte: ze laat de acteurs dicht op het publiek spelen. Maar ze maakt er wel hilarisch en swingend muziektheater van, door de vijf acteurs op momenten hartstochtelijk te laten uitpakken in vette soulnummers."
