Gele slaap uit de woestijn en groene slaap van het gras van de lente, witte slaap uit de zuidelijke ijszee en grijsblauwe slaap met daar, daar in de verte een klein scheepje beladen met zijde en goud. Amalia heeft wel honderd kleuren slaap en toch kan Sebastiaan niet slapen. Dus bedenkt Amalia telkens weer iets nieuws.

Ze zingt voor hem, ze telt voor hem, ze wordt een zacht zoemende hommel en een slagroomtaart met vijf frambozen aan elke voet. Tot ze haar armen om hem heen slaat. Dan valt Sebastiaan eindelijk in slaap. Geïnspireerd op de Goldberg Variaties van componist Johann Sebastian Bach schreef Toon Tellegen elf korte scènes met als openingszin: “Amalia, ik kan niet slapen!” Acteurs Audrey Bolder en Peter van Heeringen trokken met de voorstelling langs scholen door het hele land.